Onikinci ayın onsekizi. Varlığından haberdar olalı birkaç gün olmuş. İlk resmini ise bugün gördüm oğlum. Henüz daha miniminnacık bir damlasın. Annenin rahmine tutunmaya çalışıyorsun. Sen oraya sığmaya çalışacaksın, benimse içim içime sığmıyor. Bu yazıyı kaç ay sonra kaleme aldım. Sen o arada büyüdün, bir sürü badire atlattın, şimdi annenin karnında bir o yana bir bu yana dönüp duruyorsun. Hasretin bitmesine sekiz haftamız kaldı Allah nasib ederse. Derdinle tasanla, sevincinle hüznünle, başarıların ve hayal kırıklıklarınla bir ömür seni bekliyor. İnşallah seversin hayatını , güzel insanları ve hayvanları, bitkileri. İnşallah seversin bizi oğlum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder